by سازه هایی که انگار از فیلمای علمی تخیلی بیرون اومده ان: ساختمانای سنگی صنعتی فیلم «بلید رانر» یا شاید سازه های مخروطی مریخیا در «جنگ دنیاها». اما در واقعیت، این برجای بزرگ در آسمون شهر دهلی در هند ظاهر شده و با اهدافی بشردوستانه و مثبت مورد استفاده قرار می گیرن. پروژه موسوم به «پروژه دود» (The Smog Project) که به وسیله شرکت طراحی و معماری Znera Space در دوبی طراحی شده یه پروپوزال جاه طلبانه و آینده نگرانه واسه تمیز کردن هوای یکی از آلوده ترین شهرهای دنیاس.
مردم ساکن شهر دهلی در خط مقدم بحران دود و آلودگی هوا قرار دارن. در طول یکی از بدترین روزای اواخر سال ۲۰۱۷، از دید آلودگی، کیفیت هوا در این شهر اونقدر پایین اومد که نفس کشیدن در هوای شهر برابر با کشیدن ۴۴ نخ سیگار در روز بود.
داده های سازمان بهداشت جهانی نشون می داد که شهر دهلی در بالاترین جایگاه ۲۰ شهر آلوده جهان در مورد ذرات آویزون کوچکتر از ۰٫۰۰۲۵ میلی متر قرار داره که ریزترین و خطرناک ترین ذرات آویزون از دید آسیبی که به آدم وارد می کنن هستن.
در سراسر جهان، نگرانیای به وجود اومده به وسیله آسیبای آلودگی هوا واسه سلامت عمومی زیاد شده.
براساس آمارهای رسمی و تحقیقات انجام گرفته گذشته، در سال ۲۰۱۶، آلودگی هوا باعث مرگ بیشتر از ۴٫۲ میلیون نفر شده، با ۳٫۲ میلیون مورد هرساله جدید دچار شدن به دیابت در رابطه بوده و می تونه تواناییای شناختی افراد رو شدیدا تحت تاثیر منفی خود بذاره.
«پروژه دود» یکی از بهترین طرحای معماری در فستیوال معماری جهانی ۲۰۱۸ بوده.
هوای شهر دهلی اونقدر آلوده س که بسیاری اونو به «اتاق گاز» تشبیه کردن که این موضوع از وخامت سلامت هوا در این کلان شهر خبر میده.
کنترل کردن ذراتی که باعث آلودگی هوای شهر دهلی می شن- سوزوندن زیست توده ها و زباله ها، آلودگیای صنعتی و دود حاصل از وسایل نقلیه و دیگه عوامل- روند بسیار کندیه که به ثمر نشستن اون می تونه چند سال به طول برسه. با در نظر گرفتن پیش بینی افزایش رشد اقتصادی هند در سالای آینده، بر اندازه آلودگی هوا در این شهر هم اضافه می شه: پیش بینی می شه که خرید خودرو شخصی در هند تا سال ۲۰۴۰ به مقدار قابل توجه ۷۷۵ درصد زیاد شه و هر ساله از نقش سیستم حمل و نقل عمومی در رفت و آمدهای شهروندان هندی کم میشه.
«پروژه دود» شامل ستونای مخروطی غول پیکری به ارتفاع ۳۲۸ فوت (تقریباً ۱۰۰ متر) هستن که در واقع فیلترهایی واسه تصفیه هوای آلوده شهر دهلی هستن. هر کدوم از این فیلترهای مخروطی می تونن بیشتر از ۳۵۳ میلیون فوت مکعب هوای تمیز در روز تولید کنن که واسه تامین هوای سالم در منطقه ای به مساحت ۱۰۰ هکتار کافیه.
سیستم مکشی که در پایه این ستونای مخروطی کار گذاشته شده، هوای آلوده رو به درون خود کشیده و پس از گذروندن این هوا از ۵ فیلتر جور واجور- از جمله فیلتر کربنی فعال شده ذغالی، ژنراتورهای یون منفی و پلاسمای شارژ شده الکترواستاتیکی- ذرات آویزون اون به دام افتاده و هوای سالم و پاکیزه خارج می شه.
این هوای سالم به سمت بالای برج پمپاژ شده، جایی که از راه یه فیلتر فوتو کاتالیست از میکروبا و ویروسا استریلیزه شده و در آخر در هوا آزاد می شه.
نیروی لازم واسه این برجا با به کار گیری سلولای هیدروژنی خورشیدی تامین می شه که در شبکه ای ۶ ضلعی بین واحدها قرار می گیرن. علاوه بر تامین هوای تمیز و سالم، از ذرات کربن بدست اومده به وجود اومده به وسیله سیستم فیلترینگ میشه در ساخت گرافن، بتن، کودهای شیمیایی، تولید جوهر و تقطیر آب استفاده کرد.
علاوه بر هند، میشه از این تکنولوژی جدید در شهرهای امارات متحده عربی که همیشه با طوفان شن و گرد و خاک مواجه بودن هم استفاده کرد.
البته این تنها سیستم فیلترینگ هوای شهری در مقیاسی بزرگ نیس چون یه شرکت طراحی معماری آلمانی هم سیستم مشابهی رو در سال ۲۰۱۶ در پکن ساخت که با طول بیشتر از ۷ متری خود می تونست روزانه ۲۵ میلیون فوت مکعب هوای سالم تولید کنه.
البته هنوز واسه تحقق «پروژه دود» زوده و نمونه های کاربردی اولیه که توانایی نصب شدن در شهرها رو داشته باشن در ۲ تا ۳ سال آینده به بازار میان.
