– ابن بابویه، محمد بن على، عیون أخبار الرضا علیه السلام، ۲جلد، نشر جهان – تهران، چاپ: اول، ۱۳۷۸ق.، ج ۱ ، ص : ۲۶۲ ↑
– مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوارالجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار (ط – بیروت)، ۱۱۱جلد، دار إحیاء التراث العربی – بیروت، چاپ: دوم، ۱۴۰۳ ق.؛ ج۱۰ ؛ ص۲۱۵ ↑
– اعراف(۷):۱۴۵ ↑
– الزخرف(۴۳):۶۳ ↑
-النحل(۱۶):۸۹ ↑
-الجن(۷۲):۲۸ ↑
– مصباح یزدی محمّدتقی ، آموزش عقاید، (دوره کامل سه جلدی)، انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی۱ ، ۱۳۸۹، ص ۲۸۰ ↑
– بقره(۲):۱۳۶ ↑
– رجوع شودبه: المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص: ۳۱۱ و مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص: ۴۰۴ و تفسیر نمونه، ج۱، ص: ۴۶۸
و التفسیر المنیر فی العقیده و الشریعه و المنهج، ج۱، ص: ۳۲۴ و الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج۱، ص: ۱۹۵ (از تفاسیر اهل سنت) ↑
– رجوع شود به : المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۹، ص: ۲۵۲ ↑
– فیض کاشانى ملا محسن؛ تفسیر الصافى؛ ناشر: انتشارات الصدر؛ تهران؛ ۱۴۱۵ ق، ج۵، ص: ۱۶۹ و الکافی (ط – دارالحدیث)، ج۱۵، ص: ۲۸۴ ↑
– صف(۶۱):۶ ↑
– جوادی آملی عبدالله، تفسیرموضوعی قرآن کریم (سیره رسول اکرم(ص) در قرآن)، نشر اسراء، قم ، ۱۳۸۲ ، ج ۸ ، ص:۲۱ ↑
– رجوع شود به: المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۹، ص: ۲۵۳ ↑
– رجوع شود به : مجموعهآثاراستادشهیدمطهرى، ج۲، ص: ۱۶۵-۱۸۲ ↑
– سبا(۳۴):۲۸ ↑
– ” …أخبرنی عن رسول الله (۹)، کان أرسل عامه للناس، ألیس قد قال الله فی محکم کتابه: وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلَّا کَافَّهً لِلنَّاسِ لأهل المشرق و المغرب، و أهل السماء و الأرض من الجن و الإنس ” بحرانى سید هاشم؛ البرهان فى تفسیر القرآن؛ ناشر: بنیاد بعثت؛ تهران؛ ۱۴۱۶ ق، ج۴، ص: ۵۲۲ ↑
– ” ما أرسلناک أیها النبی لقومک العرب خاصه، بل أرسلناک للناس قاطبه، عربهم و عجمهم، أبیضهم و أسودهم و أحمرهم، مبشرا من أطاع اللّه بالجنه، و منذرا من عصاه بالنار، کما قال تعالى: قُلْ: یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ جَمِیعاً [الأعراف ۷/ ۱۵۸] و قال سبحانه: تَبارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعالَمِینَ نَذِیراً [الفرقان ۲۵/ ۱].” التفسیر المنیر فی العقیده و الشریعه و المنهج، ج۲۲، ص: ۱۸۳ (از تفاسیر اهل سنت ) ↑
– رجوع شود به: اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص:۵۶۳ و مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۸، ص: ۶۱۱ و همچنین رجوع شود به: ثعالبى عبدالرحمن بن محمد؛جواهر الحسان فى تفسیر القرآن؛ناشر: داراحیاء التراث العربى؛ بیروت؛ ۱۴۱۸ ق، ج۴، ص: ۳۷۴ (از تفاسیر اهل سنت ) ↑
– احزاب(۳۳):۴۰ ↑
– مجموعهآثاراستادشهیدمطهرى، ج۳، ص: ۱۵۵ ↑
– رجوع شود به : المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۶، ص: ۳۲۵ و کاشانى ملا فتح الله؛ تفسیر منهج الصادقین فى الزام المخالفین؛ ناشر: کتابفروشى محمد حسن علمى؛ تهران؛ ۱۳۳۶ ش، ج۷، ص: ۲۹۹
و رجوع شود به : ثعلبى نیشابورى ابو اسحاق احمد بن ابراهیم؛ الکشف و البیان عن تفسیر القرآن؛ناشر: دار إحیاء التراث العربی؛ بیروت؛ ۱۴۲۲ ق، ج۸، ص: ۵۰ ( از تفاسیر اهل سنت ) ↑
– “إنما هو رسول اللّه لتبلیغ رسالته و شرعه إلى الناس، و هو الذی ختم به أنبیاء اللّه و رسله ” التفسیر المنیر فی العقیده و الشریعه و المنهج، ج۲۲، ص:۳۲ ( از تفاسیر اهل سنت ) ↑
– رجوع شود به: خوئى سید ابو القاسم ، البیان فی تفسیر القرآن، ناشر: موسسه احیاء آثار الامام الخوئى، قم ، بى تا، ص: ۱۰۵ و مجموعهآثاراستادشهیدمطهرى، ج۲، ص: ۲۰۱ و ابن کثیر، معجزات النبی( ص) ، ناشر: المکتبه التوفیقیه، بی جا ، بی تا، ص: ۲۵ ↑
– رجوع شود به: رکنى یزدى محمد مهدى ، آشنایى با علوم قرآنى( رکنى) ، ناشر: آستان قدس / سمت ، مشهد / تهران ، ۱۳۷۹ص: ۱۶۳ و مجموعهآثاراستادشهیدمطهرى، ج۲، ص: ۲۱۴ ↑
– مظلومى رجبعلى ، پژوهشى پیرامون آخرین کتاب الهى ، ناشر: نشر آفاق ، تهران ، ۱۴۰۳ق ، ج۴، ص: ۱۷۳ ↑
– رجوع شود به: مجموعهآثاراستادشهیدمطهرى، ج۲، ص: ۲۱۷ وجوادی آملی عبدالله، قرآن در قرآن ، مرکز نشر اسراء ، قم ، ۱۳۸۳، ص: ۱۳۴- ۱۴۱ ↑
– رجوع شود به : البیان فی تفسیر القرآن، ص: ۶۸ و احمدیان عبد الله ، قرآنشناسى ، نشر احسان، تهران، ۱۳۸۲، ص: ۲۲۷ و أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص: ۵۷ ↑
– رجوع شود به : قرآن در قرآن ، ص: ۱۲۹ ↑
– اسراء(۱۷):۸۸ ↑
-“إنزال القرآن علیه، و هو أعظم المعجزات، و أبهر الآیات، و أبین الحجج الواضحات، لما اشتمل علیه من الترکیب المعجز الّذی تحدى به الإنس و الجن أن یأتوا بمثله فعجزوا عن ذلک، مع توافر دواعى أعدائه على معارضته. و فصاحتهم و بلاغتهم، ثم تحداهم بعشر سور منه فعجزوا، ثم تنازل إلى التحدى بسوره من مثله، فعجزوا عنه و هم یعلمون عجزهم و تقصیرهم عن ذلک” معجزات النبی ص، ص: ۷ ↑
– خوئى سید ابو القاسم ، مرزهاى اعجاز، مترجم : سبحانى جعفر، ناشر: موسسه امام صادق، قم، ۱۳۸۵، ص: ۴۵ ↑
– رجوع شود به : البیان فی تفسیر القرآن، ص: ۲۰۷ – ۲۵۹ و طاهرى خرم آبادى سید حسن ، عدم تحریف قرآن ، ناشر: بوستان کتاب قم ، قم ، ۱۳۸۵، ص: ۱۴- ۱۶ و قرآن در قرآن ، ص: ۱۴۲ ↑
– مجموعهآثاراستادشهیدمطهرى، ج۲، ص: ۱۸۲ ↑
– انبیاء(۲۱):۱۰۷ ↑
– رجوع شود به: المیز
ان فی تفسیر القرآن، ج۱۴، ص: ۳۳۱ ↑
– رجوع شود به: تفسیر نمونه، ج۱۳، ص: ۵۲۷ ↑
Next Post
تحقیق دانشگاهی - کارکرد مودّت به عنوان اجر رسالت پیامبر اکرم (۹۲)- قسمت ۳۱
س اکتبر 13 , 2020
– رجوع شود به :مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص: ۴۰۹ و انوار درخشان، ج۹، ص: ۱۴۴ و تفسیر هدایت، ج۵، ص: ۲۲۴ ↑– ص(۳۸):۸۶ ↑– “قل- أیها الرسول الکریم- لهؤلاء المشرکین و غیرهم: إنى لا أسألکم أجرا على تبلیغکم ما أمرنى اللّه بتبلیغه إلیکم” طنطاوى سید محمد؛ التفسیر الوسیط للقرآن الکریم؛ […]
