| شاخ دندانه محال بزن |
بیخ بتخانه خیال بکن |
| در ره حق بلای هستی روب |
هر چه جز هستی خدای بروب |
| شاعر در این ابیات دینی و اخلاقی و عرفانی بیان می دارد: (( لا حول و لا قوه الاّ با لله العلی العظیم)) نیست نیرو و قوتی مگر خدای تعالی را و آن را برای راندن دیو خوانند.و در جهانی که نفس اماره بر آدمی حاکم است چه بسیار دیوان ( ابلیس آدم روی ) که خود لا حول بر زبان دارند تا دیگران را بفریبند و از لاحول دیگران نیز ترس ندارند. و وقتی لا حول از زبان کسی بر آید که خود دیو است و دیو از آن ترسی نداشته باشد ، پس بداند که لا حولش را خداوند نپذیرفته است. دیو دین را با لاحولی گریزان کن که از سر اعتماد و اعتقاد باشد. |
| برای دانلود فایل متن کامل پایان نامه به سایت 40y.ir مراجعه نمایید. |
| در جهانی که طبع بر کارست |
دیو لاحول گوی بسیارست |
| چون ز لاحول تو نترسد دیو |
نیست مسموع لابه نزد خدیو |
| دیو دین را ز اعتماد به قول |
منهزم کن به سیلی لاحول |
| دیو دین آنگهی ز تو برمد |
که ز تو گند معصیت ندمد |
| ابیات مذکور وصف دو گروه از مردمان است. یکی آنان که حقیقتاً مردم را به سوی خداوند فرا می خوانند (داعیان الله ). اینان کام پر زهر و خانه پر تریاک دارند (تلخ گفتارند ) کسی را با زبان چرب نمی فریبند. حقیقت گویند. و گفتار و رفتارشان داروی هر دردی است. اگر زمین پر از گناه گردد قلک اند که گردی از گناهان بر دامن آنان نمی نشیند و جهان با وجود آنان نمکین ودل چسب می شود.ولی گروه دیگری هستندکه داعیان دروغینند(داعیان جاه)… |
| یک جهانند زیر این افلاک |
کام پر زهر و خانه پرتریاک |
| چون زمین پر بزه شود فلکند |
چون جهان بی مزه شود نمکند |
| این همه داعیان الله اند |
باز آنها که داعی جاه اند |
